қойып қою — (Алм., Шел.) тоқтату. Кіші балам кейінгі ретте қат жазуды қ о й ы п қ о й д ы (Алм., Шел.) … Қазақ тілінің аймақтық сөздігі
қойып — (Монғ.) түгіл, тұрмақ, тұрғой. Бұ тасты сені қ о й ұ п, балуандар да көтере алмайды (Монғ.) … Қазақ тілінің аймақтық сөздігі
қойып беру — (Алм., Шел.) қоя беру. Әке, атты мініп бар да жылқыға қ о й ы п б е р г і н (Алм., Шел.) … Қазақ тілінің аймақтық сөздігі
ат қойып келу — Қаралы үйге «ой бауырымдап» атпен шауып келу … Қазақ дәстүрлі мәдениетінің энциклопедиялық сөздігі
от қойып қой — (Сем.: Абай, Шұб.) от салып қой. Әкем, пешіңе о т қ о й ы п қ о й ш ы (Сем., Абай) … Қазақ тілінің аймақтық сөздігі
қойұп — қ. қойып … Қазақ тілінің аймақтық сөздігі
атықтыру — 1. Қ орда., Арал) ат қойып үйрету, шақырып үйрету. Малдағылар туғасын ақ бұзауларға ат қойып а т ы қ т ыр а д ы Қ орда., Арал). 2. (Сем., Абай) атандыру. Бұл жақсы а т ы қ т ы р м а й т ы н жұмыс (Сем., Абай) … Қазақ тілінің аймақтық сөздігі
есім қосу — (Орал, Жән.; Рес., Орын.) көңіл көтеру отырысында әркімге ат қойып шығатын ойын түрі. Е с і м қ о с қ а н д а ойынды басқарушы отырғандарға түгел ат қойып шығады (Орал, Жән.) … Қазақ тілінің аймақтық сөздігі
жастағыш — (Түрікм., Таш.) жасы үлкен кісілер жастық астына қойып жататын әшекейлі бұйым. Ақсақал басының астына ж а с т а ғ ы ш қойып, көтеріңкіреп алды (Түрікм., Таш.) … Қазақ тілінің аймақтық сөздігі
мейуа — (Ауғ.; Ир.) жеміс жидек, миуа. Гүжімді ортамызға егіп қойып, Осы тұрмыз м е й у а л а р ы н бірге жейтін халық аңсап келіп тұрса екі жақтап, Сөзіме менім айтқан қойып зейін (Б. Өтеб., Қаз. диас., 100) … Қазақ тілінің аймақтық сөздігі
үкі сүзу — (Гур., Тең.) балықты сүзу, сүзіп алу (мұзды ойып, салған аудың балығын алу). Ол бұрын ү к і с ү з е т і н. Балықшылар қыстыкүні мұзды ойып, ау құрып ү к і с ү з ед і (Ә. Сәр., Тол. туғ., 55) … Қазақ тілінің аймақтық сөздігі
